Het glasraam maakt deel uit van de collectie Micheli. Carlo Micheli is een ‘mouleur’ die niet alleen gipsen afgietsels van kunstwerken maakt maar ze ook verzamelt. Net als Fritz heeft hij oog voor kwaliteit. Zijn collectie omvat vooral middeleeuwse beeldhouwwerken van klein formaat en is bij zijn overlijden flink wat waard. Musea zoals het Louvre en het Rijksmuseum willen ze maar al te graag in huis halen. Fritz kaapt de collectie voor hun neus weg. Niet zonder slag of stoot, want hij moet er de riante som van 144.000 Belgische frank voor betalen.
Hij legt zelf een deel op tafel en leent een deel bij de bank. Moeder Henriëtte is zijn reddende engel en financiert de rest. De 451 loten worden in 26 kisten verpakt, gelabeld als ‘sans valeur artistique’ en zo door de Franse douane gesluisd. Fritz verkoopt later een deel van de Micheli-collectie maar het glasraam blijft in Antwerpen, waar het nu op de Vlaamse Topstukkenlijst prijkt.