600 jaar geleden werd Konstanz op de kaart gezet als centrum van het Christendom door het gelijknamige concilie dat er plaats vond in 1414-1418. Doel van het concilie was om de kerk, na het Westers schisma, terug te verenigen onder één paus en de nodige hervormingen te formuleren. Vier jaar lang overlegden koningen, pausen, kardinalen, bisschoppen, prinsen en theologen uit de Christelijke wereld. Men schat de delegaties, gezanten en hun gevolg op 70.000 bezoekers. Zij overspoelden de stad met hun bagage maar ook met geschenken en religieuze schatten allerhande. De intense culturele en intellectuele uitwisselingen die daaruit voortvloeiden, betekenden een belangrijke stimulans voor het opkomen van de Renaissance.
De tentoonstelling gaat door op dezelfde locatie als het concilie nl. in het Conciliegebouw van Konstanz. Europese kunstvoorwerpen van1400-1420 getuigen er van de veelzijdigheid en de pracht van de middeleeuwse wereld maar ook van het dagdagelijkse leven.
Het kerstwiegje zal er de toenmalige vroomheid en spiritualiteit illustreren. In de kerstperiode werd het wiegje, dat eigendom was van een nonnenklooster, opgesteld in een koorkapel. De zusters trokken onder het zingen van kerstliederen om beurt aan een touwtje, waardoor het wiegje aan het schommelen ging, met daarin het (nu) verdwenen zilveren Jezuskind onder het rijkgeborduurde dekentje. Daarbij klingelden twee zilveren schelletjes, die onderaan bevestigd zijn. Een dergelijke handeling past in de nieuwe spiritualiteit van de late middeleeuwen, waarbij emoties de gelovigen moesten helpen om één te worden met God. Kunstwerken speelden daarin een belangrijke rol: ze maakten abstracte begrippen concreet, zichtbaar en tastbaar. Dat bevorderde de gevoelsmatige beleving.
